ผมอยู่เมืองไทยครบ ๓ เดือน และต้องเดินทางกลับอเมริกา  จริงๆ ก็ยังไม่อยากกลับ ยังสนุกที่่เมืองไทยอยู่ แต่ก็ต้องกลับเพราะครบกำหนดแล้ว   ผมให้เพื่อนจองตั็วให้ โดยที่ผมเองก็ไม่ได้ตรวจดูก่อน บอกแต่เพื่อนว่าผมจะเดินทางเวลาวันนี้ๆ เดือนนี้เท่านั้น เพื่อนก็แสนดีจองตั๋วให้ เอาตั๋วมาให้เรา บอกว่าต่อเครื่องที่เกาหลีนะ  เราก็ไม่ได้คิดอะไร ต่อที่ไหนก็ได้ แป๊บเดียวเอง  แต่พอเดินทางจริงๆ แล้ว ผมมาถึง incheon airport  ที่เกาหลีใต้  เราก็รีบเริ่งไปที่เค้าเตอร์หรือที่ transfer desk เพื่อทำ boarding pass แต่พอไปถึง transfer desk  ถึงได้รู้ว่าต้องรออีก  9 ชั่วโมง หรือ 10 ชั่วโมงกว่าเครื่องจะขึ้น 5 5 5

    สิ่งหนึ่งที่ผู้เขียนภาคภูมิใจในการกลับมาเมืองไทยครั้งนี้ก็คือ การได้ร่วมเวียนเทียนเนื่องในวันวิสาขบูชา ซึ่งถือว่าเป็นวันสำคัญสากลของโลก  ช่วงเช้าได้ทำบุญตักบาตร ฟังเทศน์ฟังธรรมกัน ช่วงเย็นก็ได้ไปฟังเทศน์อีกรอบ และทำพิธีเวียนเทียนในวันใกล้บ้าน

     วันวิสาขบูชาวันสำคัญสากลของโลกปีนี้ตรงกับวันที่ 24 พฤษภาคม 2556 หน่วยงานราชการต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นภาครัฐ ภาคเอกชน ต่างก็จัดงานที่เรียกกันว่าสัปดสห์ส่งเสริมพระพุทธศาสนา จริงๆ ก็คือส่งเสริมเราชาวพุทธนี่แหล่ะ ให้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบทั่วไทย

ผู้เขียนเดินทางจากอเมริกา มาพักที่ประเทศไทยเกือบครบ ๓ เดือน แล้ว และต้องจากเมืองไทยไปด้วยความอาลัย ซึ่งจะต้องเดินทางกลับอเมริกาในวันที่ 26 พฤษภาคม 2556 ผู้เขียนรู้สึกไม่อยากกลับเท่าไหร่  แต่ก็ต้องกลับเมื่อถึงเวลากลับ   สิ่งหนึ่งที่ผู้เขียนกังวลใจคือ เป็นการเดินทางไปครั้งแรก หลังจากที่ผู้เขียนได้กรีนการ์ด   จึงต้องสอบถามเพื่อนๆ ว่าช่องเข้าเมือง หรือ ต.ม. สำหรับผู้ได้กรีนการ์ดนั้น ช่องไหน  เขาเขียนว่าอย่างไร

     ช่วงนี้หลายคนบ่นกันว่าเมืองไทย ทำไมร้อนจัง อากาศร้อนไม่เท่าไหร่  แต่เมืองไทยร้อน เพราะคนไทยใจร้อนนี่สิ  ไม่รู้จะแก้ยังไง  หรือไม่หลบที่ไหน  อากาศร้อนอยู่ในห้องแอร์ ก็พอหาย  หรือถ้าต่างจังหวัดพัดลม ต้นไม้ ป่าไม้ แม่น้ำลำคลองก็ยังพอช่วยได้  แต่ใจร้อน  หรือร้อนใจนี่สิจะไปหลบที่ไหน 

     ถึงเวลาแล้วที่คนไทยเราควรที่จะตั้งสติ  คิดก่อนทำ  ก่อนพูด  ผู้เขียนเคยดูหนังเรื่องหนึ่ง  จำชื่อเรื่องไม่ได้  แต่ในเรื่องนั้น มีประโยคหนึ่งที่น่าสนใจ คือ "เมื่อไหร่ที่เราคิดว่า เราคิดถูก  ให้คิดใหม่เสีย" 

อยู่เมืองไทย เที่ยวเมืองไทย ทำบุญแบบไทย ๆ  ต้องเข้าวัดทำบุญ   วันนี้ บอกวันที่สักหน่อยกลัวลืม  วันที่ ๑๙ เมษายน ๒๕๕๖ ผู้เขียนเข้าไปหาเดินซื้อรองเท้าเพื่อนำไปถวายพระที่อเมริกา  เป็นร้องเท้าหนังซึ่งหาซื้อได้แถวเสาชิงเช้า  ราคาเอาเรื่องเหมือนกัน  ๘๐๐ บาท แม่ค้าลดให้เหลือ ๗๘๐ บาท   แต่ก็ต้องซื้อ จากนั้นเข้าเยี่ยมชมวัดสุทัศน์เทพวราราม ราชวรมหาวิหาร  ซึ่งเป็นพระอารามหลวงอันดับต้นๆ ของเมืองไทยเรา

     เป็นภาพที่ผู้เขียนได้ถ่ายไว้ระหว่างมากลับมาประเทศไทย  ได้มีโอกาสไปเยี่ยมเยียนประเทศเพื่อนบ้าน ซึ่งประเทศแรกที่ไปก็คือ สปป.ลาว นั่นเอง โดยเดินทางผ่านสะพานมิตรภาพไทยลาว ในจังหวัดหนองคาย อำเภออะไรไม่รู้  ตามสืบดูละกัน  ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผู้เขียนไป สสป.ลาว  แต่เป็นครั้งแรกที่ผู้เขียนไปฝั่งเวียงจันทร์ เป็นครั้งแรกที่ผู้เขียนข้ามสะพานมิตรภาพไทย-ลาว เหมือนเข้าสู่ประตูมิติย้อนเวลายังไงก็ไม่รู้

รายการวันนี้ไม่มีอะไรมากมาย  อยากโชว์ภาพสวยๆ ที่ถ่ายเก็บไว้แบบบ้านๆ  บางภาพเจอที่หน้าบ้านของชาวบ้านตามชนบทก็ไปถ่ายภาพมา  บางภาพเจอเครื่องรางของขลังแบบบ้านๆ  ที่แกะสลักได้อย่างสวยงาม เราก็ขอถ่ายภาพเก็บไว้ซะเลย  จะได้เป็นที่ระลึกในขณะอยู่เมืองไทย

สงกรานต์ปีนี้ 2556 ผู้เขียนกลับมาเมืองไทย  ไม่ได้ไปเที่ยวสงกรานต์ที่ถนนข้าวสาร ข้าวเหนียวที่ไหน แต่ไปเที่ยวสงกรานต์ธรรมชาติที่ไร่ข้าวโพดของญาติๆ ที่วังน้ำเขียว ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ผู้เขียนได้ไป  ซึ่งทำให้คิดได้ว่า เมืองไทยมีอะไรมากมายที่เรายังไม่เคยเห็น มีอะไรมากมายที่เรายังไม่เคยไป  ผู้เขียนกลับมาใช้ชีวิตในประเทศไทย อยู่ตามเวลาไทย  ในช่วงสงกรานต์หนีความวุ่นวายไปอยู่กับธรรมชาติที่วังน้ำเขียว