บ่ายวันที่ ๙ เมษายน ๒๕๕๖ ตามเวลาประเทศไทย ผู้เขียนได้เดินทางไปที่โรงพยาบาลศิริราชตามที่หมอได้นัดไว้ โดยเข้าไปที่แผนกโรคระบบทางเดินอาหาร ซึ่งอยู่ที่ตึกปาวา ซึ่งมีชื่อยาวกว่านี้ แต่ผู้เขียนจำชื่อไม่ถนัด เอาสั้นๆ นี่แหล่ะ จริงๆ ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผู้เขียนได้เข้าไปในบริเวณตึกนี้ แต่เข้าไปในวันนี้ สิ่งที่ผู้เขียนรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมากคือ ที่หน้าห้องติดต่อเค้าจะมีดอกไม้สวยๆเป็นพุ่มสวยงาม มีดอกไม้หลากสีสัน มีขันน้ำเล็กๆ วางอยู่ข้างๆ และบนดอกไม้นั้นมีพระพุทธรูป เข้าใจว่าเป็นพระพุทธรูปประจำแผนกนั้น
เมื่อเห็นพระพุทธรูปผู้เขียนจึงนึกขึ้นได้ว่า ใกล้สงกรานต์เข้ามาแล้ว ผู้เขียนรู้สึกชื่นชมในหน่วยงาน หรือเจ้าหน้าที่ไม่ว่าจะเป็นคุณหมอหรือพยาบาลก็ตามที่ทำงานอยู่ที่แผนกโรคระบบทางเดินอาหารที่ให้ความสำคัญกับวันสำคัญทางประเพณี และไม่ทิ้งพระพุทธศาสนา ไม่ทิ้งวัฒนธรรมไทย
แล้วเราล่ะ เมื่อสงกรานต์มาถึง เราทำอะไรอยู่ ทำบุญกับคุณพ่อคุณแม่หรือยัง รดน้ำท่านหรือยัง การรดน้ำดำหัวท่านอาจจะไม่เกี่ยวกับการตอบแทนบุญคุณท่านโดยตรง แต่เป็นการแสดงออกว่า เราไม่ได้ลืมบุญคุณท่าน เป็นการแสดงออกทางประเพณี เราอย่าปล่อยให้ประเพณีอันดีงามนี้ผ่านพื้นไป
ส่วนผู้เขียนเอง สงกรานต์ปีนี้ อาจจะไม่ได้ไปพบคุณพ่อ เพราะท่านจากไปนานแล้ว ไม่ได้พบคุณแม่ เพราะอยู่ต่างถิ่นกลับไปหาไม่ทัน แต่ผู้เขียนก็โทรศัพท์พูดคุยตามสมควร และซื้อของที่ท่านจำเป็นต้องใช้ส่งไปให้ทางไปรษณีย์ นั่นก็คือพัดลมคลายร้อน และกระติกน้ำร้อน เพราะสอบถามดูแล้วว่าท่านต้องได้ใช้อย่างแน่นอน...
